“Bij de invallende duisternis kwam een belangrijk politiek en psychologisch verschil tussen vroegere bezettingsmachten en de huidige ter sprake. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog hadden de Verenigde Staten en hun bondgenoten de landen die ze hadden bezet duidelijk verslagen. Zowel de Duitsers als de Japanners waren gemobiliseerd om een langdurige, meedogenloze oorlog uit te vechten, maar ze hadden verloren en zich overgegeven.
‘In Duitsland en Japan vonden ze de bezetting misschien niet leuk’, zei Hume, ‘maar ze beschouwden deze als de consequentie van het verliezen van de oorlog.’
‘En hier’, zei ik, ‘hebben we geen land, maar een gehaat regime verslagen.’
De overgrote meerderheid van de Irakezen was dolblij dat we Saddam en zijn beulen hadden afgezet, maar had moeite met het feit dat hun land nu werd bezet door een buitenlands, niet islamitisch leger.” (P.44)

“We maakten kennis met de hoofdman of moktar van het district, die ons onlangs genomen foto’s liet zien van het opgraven van de doden bij Al-Hilla. ‘Alstublieft, ambassadeur’, zei hij. ‘Laat deze bewijzen aan Jacques Chirac zien. De Fransen hebben er voor gezorgd dat die slager van een Saddam aan de macht kon blijven’.
‘In plaats van deze foto’s naar Jacques Chriac te brengen kunt u en de burgemeester van Al-Hilla de president misschien beter uitnodigen om de graven zelf te komen bekijken’, zei ik.” (P. 59).

“’Ik had pas een heel open gesprek met Chirac’, zei de president. ‘Ik zei dat sommige mensen in Amerika de indruk kregen dat Frankrijk zou willen dat wij in Irak mislukken. ‘Non, Non’, zie Jacques, ‘dat beeld klopt niet.’. ‘Maar’, zei ik tegen hem, ‘telkens als u over dit onderwerp praat, krijgen veel mensen die indruk.’
We grinnikten. Ik vertelde de president dat ik in Frankrijk had gestudeerd en gewoond, daar een huis had en vele vrienden. Maar ik vond de Franse opstelling inzake Irak onvergeefelijk.” (P. 185)

“De jihadstrijders gingen naar wat het CENTCOM nu de ‘soennitische driehoek’ noemde, het enorme uit woestijn en de vallei van de Eufraat bestaande gebied ten westen en noorden van Bagdad. Een onbekend aantal hardnekkige Baathisten die in de Republikeinse Garde hadden gediend – in dezelfde twee divisies waarop de Amerikaanse 4e infanteriedivisie het had voorzien, die in maart niet door de Turken was doorgelaten -, was na de val van Bagdad naar deze uitwijkplaats gevlucht. (P.112)

“When Islamic fundamentalists in Western Europe preach about the contribution of Islamic civilization of scientific knowledge, they are referring not to Arab domains, but rather to the embrace of the arts and sciences in the Iranian world. Arabia, birthplace of Muhammad, had long since become a backwater.” (P.20)